Schakelen, niet mijn allersterkste kant. Op geen enkel vlak. Mijn Mini wil wel eens over zijn toeren gaan of juist zijn tanden poetsen als ik even niet op let. Maar mijn grootste schakelprobleem is toch wel als er heel onverwachts een soort van flinke change of plans voorbij schiet.
Laatst was er dus zo'n moment. Ik fiets net achterom, de poort nog vast en ik voel, en mijn yoga tas trillen en om mijn pols leek er even een vlieg klem te zitten in mijn mouw. maar het was mijn horloge die samen met mijn telefoon in de trilstatus waren gegaan, omdat ik een beller had.
Juf van school. Ik dacht KAK, heeft de buikpijn toch doorgezet bij mijn jongste, kan ik weer terug op de fiets om hem te halen. En toen kwam mijn eerste schakelmoment van de dag. Oh nee, dat lieg ik, de tweede al, want de yoga juf stond in de file dus de les begon later. Maar ging in ieder geval wel alsnog door, en dat handel ik dan toch wel snel.
Maar schakelmoment twee dus. Raff was gewoon fit, maar de juf, meester en intern begeleider van school, zaten klaar voor een onverwacht teams moment met mij en de vader van de jongste...of dat uitkwam? Uh, kak, ja op zich wel, maar er kan ook ieder moment een glaszetter langs komen..... dus is het handig, nee niet echt, lijkt het belangrijk, ja...dus schakelen Urs en doen. Binnen 5 minuten zaten we met vijf in een teamsmeeting.....en kwam schakelmoment drie. Uitslag van de eindtoets van de jongste was binnen en school vond het nodig om deze door te spreken. Ik wist wel dat slecht gemaakte eindtoets geen effect had, maar zou het zo slecht geweest zijn dat we daar toch even voor moeten zitten?
Nope....Onze jongste had een uitermate afwijkende score weten te behalen met zijn eindtoets. En zat ineens daarmee 2/3 niveaus hoger dan in eerste instantie het advies was. Wat in hield, dat zijn plek op zijn nieuwe school, waar dat hij al ingeschreven en ingedeeld was in een speciale klas met extra begeleiding.....ineens alles behalve handig en uitdagend zou zijn voor hem. Hallo mega schakel-moment. Ik zat niet eens, stond nog half met mijn yoga-outfit, na zwevend in de tuin, met uitkijk op de poort waar ieder moment de glaszetter doorheen zou wandelen.
Wat gaan we doen? Uitkijken naar andere school? Eindhoven? Voor extra begeleiding? Wow, zowel mijn jongste en ik hadden ons volledig ingesteld op de ingeschreven school met daarbij horende begeleiding? Ik zag ook papa stil vallen. Ook hij had even zijn eigen moment hard nodig. En waar we allebei ook meteen mega trots zijn op onze jongste...en ineens het schooladvies voor ons wel past bij de wijsheid die we vaak uit ons kind horen komen. Is het toch lastig om te horen dat we snel moeten besluiten wat nu! want er zijn nog maar 4 dagen voordat de uiterlijke datum van inschrijven er is.
Ook is er al getracht de school te bereiken waar de jongste al stond ingeschreven, of ze hem toch ook op hoger niveau enige extra begeleiding kunnen aanbieden. Maar daar lijken ze al het hemelvaartsweekend ingeluid te hebben. Geen bereik. dat wordt dan de dag na het weekend met een paar telefoontjes meteen de knoop doorhakken! HALLO....lekker handig hoor. Waarom zit er zo'n kort moment tussen uitslag en definitieve inschrijfdatum. En dan ook nog niet bereikbaar zijn. Niet handig...
En het houdt me ondertussen heel het weekend bezig. Hoe kan mijn oudste met een prachtig rapport 8 jaar lang op de basisschool hetzelfde advies destijds gekregen hebben, als mijn jongste nu met al 8 jaar een rapport, waarvan wij denken...."tjee, op school komt er niet echt uit, wat wij verwacht hadden dat er in zat bij hem". En nu blijkt het er ineens wel in te zitten. En is daar dus kennelijk een eindtoets voor nodig om daar duidelijkheid in te geven.
Maar ook valt er ineens alles op zijn plek. De onderzoeken die Raff gehad heeft met de daarbijbehorende uitslag. En dat medicatie kennelijk dus toch aanslaat op dat stukje waar hij het voor school ook nodig heeft. Ook al neemt hij maar een hele lage dosis. Het zorgt ervoor dat mijn dubbel bijzonder mannetje (van bijna 1.70m lang) lekkerder gaat op school....maar thuis toch ons vrolijke, speelse en lekker onstuimig kind is. En ondertussen gaat mijn eigen drukke hoofd ook van links naar rechts. Wat te kiezen? Het was zo duidelijk! Basis kader, omdat we daarbij konden kiezen voor een schakelklas, door naar VMBO zou dan altijd nog kunnen. Makkelijk voor de jongste, genoeg begeleiding, kleinere klassen, minder wisselen van lokaal. Ideaal. En dan nu Havo/VWO advies!!! Hoe dan...Dat hij het niveau aan zou moeten kunnen blijkt nu wel, maar krijgt hij het gemanaged? Krijgen wij het voor elkaar om hem genoeg ondersteuning te geven? Is er een reguliere school in de buurt die hem daarin kan helpen, liefst de school waar hij al stond ingeschreven? Beter nog, de school hier in het dorp waar ook al zijn vriendjes heen gaan. Wie kan mijn dubbelbijzonder jongetje helpen het schoolleven door te komen met de hulp die hij verdiend. Dat houdt me bezig.
Ik ga er zo nog maar eens surfen op de sites van de twee voorkeur scholen. Mocht iemand me een tip kunnen of willen geven, of eigen ervaring willen delen over een school....please let me know! Want morgen moeten we al knopen gaan doorhakken.....
End of this blog.
Comments