Kennen jullie dat ook? Dat je uren vanuit je bed naar het plafond loopt te staren. En gewoon maar niet in slaap kan vallen...
Al zover als ik me kan herinneren, heb ik hier last van! Ooit dagen achter elkaar....Niet normaal gewoon. Ik kan dan simpelweg de slaap niet te pakken krijgen. Hoe moe ik ook ben. Pieker ik dan? Nope...althans niet bewust. Hoe meer dagen ik deze plafonddienst heb....hoe meer ik me ook ga irriteren aan ieder geluid wat ik om me heen hoor. Mijn snurkende man, mijn jongste die naar de wc gaat voor de 400ste keer, een van mijn bonuszonen die zich omdraait in bed. You name it, op dat moment houdt alles me wakker. Kunnen ze er echt iets aan doen? Nope...allemaal gewoon ik met mijn idiote slaapfratsen!
Als heel klein meisje had ik dit al. Sloop ik weer vanaf mijn zolderkamer naar beneden met het smoesje dat ik een nieuw liedje geleerd had op school. Of echt overdag iets was vergeten te vertellen aan mijn moeder. Mijn moeder keek me steevast aan.... Ja daar heb je d'r weer....tell me...wat is er nu weer, wat je hier beneden brengt. Volgens mij werd ze d'r gek van....als ze net naar haar favoriete (opgenomen) "as the world turns" aan het kijken was. Ze zei dan ook wel meer dan eens: ik hoop dat jouw kinderen straks ook ooit zo slecht gaan slapen! EEEJJJJ thanks mam.... Je wens is uitgekomen ;) En als mijn jongste weet, dat hij nu echt niet meer naar beneden mag komen, dan gaat hij gewoon een keer of 400 plassen. Why not...die blaas kan vast nog wel één druppeltje leger.
Insomnie, oftewel slapeloosheid.Of juist volle maan? Wat het ook is....echt handig is het niet! En dan heb ik een zoon met deze zelfde kwaal. Mijn kleine manneke (of ja, 11 jaar maar 1.66 lang, dus niks kleins aan) heeft blijkbaar geen filter. Alles komt binnen bij hem. En sinds ons dat verteld is....ga ik nadenken. Heb ik die filter eigenlijk wel? Ik hoor en zie namelijk ook alles om me heen....en daar komt bovenop dat ik vaak ook nog voel wat er om me heen aan de hand is! Rust in mijn hoofd is er echt nooit. En zo ook bij mijn kleine grote man! Ik denk dat ik hem daarom soms ook zo ontzettend goed begrijp en zie wat er in hem omgaat! Zo zijn er dus heel wat nachten in het jaar waarop wij samen deze dienst draaien....en elkaar midden in de nacht lachend aankijken....en denken...best gezellig om samen eindeloos in het donkere te turen....laten we bij elkaar gaan liggen!
Maar terugkomend op die filter! Die zou je toch ergens moeten kunnen kopen of online bestellen. Want het is echt erg ongemak als je s'avonds tv aan het kijken bent...en je je probeert te concentreren op die film of documentaire, maar hetgeen je juist hoort, zijn de auto's die voorbij sjezen, je gamende puber een verdieping hoger, de koelkast die ratelt, koffiezetapparaat die nog na tikt, je zoon die zit te wiebelen (waarbij waarschijnlijk op dat zelfde moment ook precies het zelfde hem triggert) of je man die zit te kauwen op de cruesli in zijn pudding waarbij hij volgens mij denkt dat deze nog gedood moet worden. Nee.... maar serieus! Wie kent dat nog meer? Ik zal vast samen met mijn jongste hier niet de enige in zijn. Je wil niet weten wat ik allemaal al bedacht heb: denkbeeldige koepels over me heengetrokken of zogenaamd alles in een opgeblazen ballon stoppen en die buiten los laten.
Of lijd ik aan misofonie? Ken je dat? Dit is een neurologische aandoening en deze betekent letterlijk 'haat van geluid'. Een extreme irritatie bij het horen van een bepaald geluid. Heb ik! Heb ik echt big time!! En niet bij één geluid hoor. Echt meerdere. Ik word er zelf niet goed van. Die cruesli...dat is echt een hoofdtrigger...of iemand die zijn neus ophaalt. Smakken tijdens het eten. Ik kan er simpelweg echt niet tegen!
Toch zie ik die filter hebben ook vaak als een gave! Die misofonie (mocht ik dit hebben) niet hoor...dat is gewoon bloedirritant. Maar tegelijkertijd voelen mijn zoon en ik situaties heel goed aan. ik luister niet altijd naar mijn gevoel hoor...zo eigenwijs ben ik dan ook weer! Maar hoe ouder ik word....hoe beter ik mezelf begrijp en daarmee dus nu ook mijn jongste! Ja jongen...je bent met jou ZIJN, net zo speciaal voor me....als mijn oudste, waarbij alles zo makkelijk lijkt te gaan voor hem! Wat ben ik trots op jullie beiden en dat ik jullie moeder mag zijn.
End of this blog.
Comments