Tja.....daar gaan we dan...verbouwen. Ik ga jullie meenemen in deze blog, in ons verbouwproces. Dus het zal even duren voordat ik deze geplaatst heb, aangezien het een project is dat niet in een week gerealiseerd is.
En wat begon het goed! Prachtig lente weer. De deuren wagenwijd open. Zo kon al het gestobber van het slopen, zijn weg naar buiten vinden ipv alleen maar naar de bovenverdieping. Alhoewel manlief: De Dirk, op een zaterdag toen ik al hard aan t zwoegen ;) was in de salon, niet kon wachten om een muur eruit te slopen. En van alle enthousiasme, vergeten was de slaapkamerdeur van ons en mijn jongste zoon dicht te doen! Alles 50 tinten grijs! Ja, ik denk dan ook aan hele andere dingen, maar KAK, dit wordt poetsen, niet een niet twee, nee zeker wel drieëneenhalf uur lang! Een keer raden, wie dat mocht doen? Precies MOI.
De badkamer die ik 3 dagen ervoor had gepoetst, was ook meegenomen in de stobberwolk en weer kon ik met spons, doekje en emmer te veld. Alle bedden verschonen. Heel fijn!
Mijn jongste kwam ook al een paar dagen hees naar de tuinkamer in de ochtend. Joe Cocker was er niets bij. Volgens mij van betonstof inademen gedurende de nacht. Maar ja jongen, we moeten er wel iets voor over hebben hoor! Alsof hem het iets uitmaakt dat onze beneden verdieping straks "brandnew" is. De jeugd (lees jongens) snappen dat ook niet. Is het al het gedoe wel waard werd er zelfs gevraagd. Pas als we voor een game-kamer of VR-experience-room zouden gaan, zouden ze enthousiast worden.
Maar even iets anders, onze tuinkamer. Wat ben ik blij dat we die een jaar geleden al gebouwd hebben. Het staat er bommetje vol nu met alles wat we denken nodig te hebben tijdens project benedenverdieping, maar wat is deze ruimte handig. We hebben zelfs de mogelijkheid om deze ruimte te verwarmen. Wat de tweede week van onze verbouwing zeer gewenst is. Het is koud, steenkoud, sneeuwkoud, zeg maar gerust en het regent de hele week. En ik loop wat op en neer tussen kapsalon, huis en berging. In deze laatste ruimte hebben we wat apparaten staan en daar is water. Ik kan je zeggen als je 80 keer per dag op en neer loopt door je tuin, je die regen zo beu bent. Waar ik vorige week met die zon, liep te fluiten omdat dat soort van k(r)amperen in de tuin best gezellig is, kijk ik ernaar uit om weer klaar te zijn met bouwen, tijdens deze regenweek.
Na twee weken slopen konden we eindelijk gaan opbouwen. Het weer is inmiddels ook weer top, trouwens. Af en toe werd tijdens het verleggen van elektra, een gasleiding of waterleiding geraakt. Maar dat mag de pret niet drukken. Behalve die avond dat de allerbelangrijkste kabel in huis geraakt werd. je raadt het al.... Internet! Wifi eruit. Binnen 3 seconden stonden 3 puberjongens beneden: Watsgeburt? Nu moeten ze ineens iets anders verzinnen. De jongste van Dirk ging maar vast zijn brood smeren voor de volgende dag en heeft het vervolgens nog 1,5 uur met zijn 4G op de telefoon moeten doen. Hij keek niet echt gezellig, zeg maar. Die van mij zagen de trampoline weer staan! En de hond, daar werd ineens ook mee gespeeld. Beessie blij! En plotsklap leken mijn twee pubers het prima met elkaar te vinden ipv maar op elkaar te vitten tijdens het gamen. Die internetkabel moeten we vaker los rukken. Gewoon omdat het kan..... voor ' the family-feeling' dus.
En toen moest ineens de spachtelputz eraf. Damn, moet dat echt? Ja dus. En dan heb ik weer zo'n topvriendin die gewoon meehelpt! De blaren op haar handen...maar eeejjjj...we houden van elkaar en dan doen we dat!
Inmiddels is de stukadoor ook al klaar en kan het opbouwen echt beginnen. Het betalen van de rekeningen ook trouwens. Mij niet bellen zeg ik dan, maar daar trapt de Dirk niet in! Mi casa e su casa....mee betalen dus. Dat ik daar dan niet aan denk als ik mijn man poeslief aankijk, als ik weer wat moois gezien heb, wat ik echt wil hebben. Ik doe mijn uiterste best om ervoor te zorgen dat hij dat immense bedrag over het hoofd wil zien en de schoonheid van het desbetreffende artikel wat ik echt graag in ons droomhuis wil hebben, op de toonbank legt. Lees hier: ik leg de vergelijking met de laatste mountainbike die hij gekocht heeft....en in eens is geld geen issue meer :). Zo gingen we laatst op pad voor lampen. Ik had hem al gewaarschuwd, voordat hij de ring om mijn vinger schoof, weet waar je aan begint. Ik ben een duur ding. De uitgekozen lampen dus ook....maar eejjjj, hoe belangrijk is mooi licht in huis! Dat bedoel ik dus...
Nu de jongens nog opnieuw opvoeden! Je mag niets meer aanraken in huis! Schoenen direct uit bij de achterdeur en wegwerken in de daarvoor bestemde kast. Dito geldt voor schooltas of werktas. Jep, ik wil er niet meer over vallen. Alles, maar dan ook alles blijft schoon. opgeruimd en netjes! Ik hoor jullie denken...forget it Urs. Doe ik ook, maar laat me even wegdromen. Mezelf de ideale wereld voorstellen. Ja, ik moet eerlijk toegeven, ik hou van een mooi opgeruimde ruimte en een huis wat helemaal up to date is. Ik ben niet voor niets ooit de opleiding interieurontwerper begonnen. Helaas deed de 9 maanden kotsmisselijk een kind dragen op dat moment niet veel goeds voor een opleiding en heb ik deze niet afgemaakt. Misschien toch nog eens doen. En nu hoor ik mezelf meteen weer denken. Ja hoor, komt er straks na de verbouwing rust...en wat ga jij weer doen Urs, direct weer invullen met iets wat veel tijd kost! Tja, misschien wel, ik ben er nog niet uit. Ik word echt heel erg blij van interieur. kan er uren mee bezig zijn. Om de perfecte kleur op de muur te krijgen. Met bijpassend behang. Of echte Eye-catchers te zoeken, die de woning net dat beetje extra geven.
Zo loop ik dus ook al weken rond met een groot canvas plaat, waar diverse kleuren op verwerkt zijn. De basis kleur ligt inmiddels vast! Had ook even wat in. Ik kon maar niet kiezen tussen twee kleuren die volgens Dirk haast niet van elkaar te onderscheiden waren. Niet dat ik hem iets hoef te vragen, want zoals ik al een keer vermeld heb, hij is hartstikke kleurenblind. Onze voorheen paarse slaapkamer muur was volgens hem rood. Maar goed dat ik niet kleurenblind ben, anders liep 25% van mijn klanten nu met paars haar rond ipv rood ;)
En nu wordt bijna onze nieuwe vloer gelegd. Woonbeton, deze hebben we samen uitgezocht. Behave de kleur van het woonbeton, daar ben ik met mijn verzameling aan stalen van kleur, behang, stof en wc tegeltje, alleen voor terug gegaan. En Dirk weet niet beter dan dat ik de kleur gekozen heb die we daar toen gezien hebben. In werkelijkheid komt er een net iets warmere tint grijs die zowel ik als de kenner van het desbetreffende vloerenbedrijf, beiden zonder twijfel, het beste bij de meegebrachte stalen vond passen. "Wil je niet een voorbeeld van de kleur nog thuis aan je man laten zien", vroeg ze nog. Alsof mijn kleurenblinde man überhaupt nog exact weet hoe die 2 vierkante meter die we 3 maanden geleden in de showroom zagen liggen, niet gelijk is aan de vloer die bij ons in huis komt te liggen. Nee dus, laten we vooral geen twijfel zaaien bij hem.
Het einde van de verbouwing komt in zicht. Langzaam verandert de beneden-verdieping precies zoals ik het in mijn hoofd verzonnen heb. En gelukkig zitten de Dirk en ik ook bijna altijd op een lijn. Hij mag dan wel wat last van kleurverwarring hebben. Smaak heeft hij toch wel. Vaak is hij het eens met mijn ideeën. en als ik het zelf even niet meer weet, kijkt hij even mee....en vinden we ineens precies, dat wat we voor ogen hadden.
Mijn huis is inmiddels al even op papier ons huis, binnenkort is het ook fysiek ons huis, omdat we alles samen gekozen, overlegd en gecreëerd hebben. Samen met een aantal hele fijne vakmensen realiseren we ons woongenot. Over een weekje wordt de vloer gelegd, en nog geen 3 weken later zal de keuken komen. Regelmatig plaats ik een update op mijn insta-account: #livingfineat139 voor degene die de verbouwing en straks het eindresultaat willen volgen. Maar voel je ook vooral vrij om straks een keer binnen te komen kijken ....Je bent van harte welkom.
End of this blog...
Comments