Een half jaar geleden zat ik naar Beau te kijken en daar zat Meau. Ik dacht, goh, heb ik jouw nummer al gehoord? Dus direct naar Spotify, oordopjes in en luisteren. Binnen enkele seconden liepen de tranen over mijn wangen. Want god wat raakt dit nummer me enorm. En word ik weer een jaar of 5 terug in de tijd geworpen. Haar nummer omschrijft exact mijn relatie met een zekere Uber-narcist.
Ik denk dat we allemaal wel iemand kennen die voldoet aan deze term of er in ieder geval lafjes tegenaan gehangen heeft!
En als je dan een relatie gehad hebt met iemand die zwaar de definitie hiervan is, valt pas nadien, als je jezelf ervan hebt weten los te koppelen, het kwartje, waar je in godsnaam ingezeten hebt.
Ik wil hier wel even bij benoemen dat ik het zeker niet over de vader van mijn jongens heb. Zou het zeer vervelend vinden als dat nu gedacht wordt, dus wil dit wel even gezegd hebben.
Maar diegene die een relatie gehad hebben met een narcist zullen hetgeen ik hier vertel, maar ook zich in dit mooie nummer herkennen.
Het start allemaal als 'to good to be true'. Super romantisch, zorgzaam en je wordt op handen gedragen. Maar zodra je verwikkeld bent in zijn (of haar) web. Dat moment dat de narcist doorheeft dat je niet meer zonder hem/haar wil of kan, gaat dat masker af. Want ja, die dragen ze. Dit kunnen ze vaak niet lang volhouden. Maar meestal gaan ze ook zo sluw te werk...dat ze ook niet veel tijd nodig hebben.
Een narcist is ziekelijk jaloers. Je bent zijn of haar bezit. En zal ervoor zorgen dat al jouw contacten langzaam verdwijnen. Je mag geen vrienden meer hebben, alleen geldt dit niet voor henzelf. Ze vinden dat je hemel en aarde moet bewegen om dat te doen wat zij op dat moment willen. Maar zullen zelf nauwelijks willen buigen voor hetgeen wat jij wil. Ze halen je langzaam neer...maken jou afhankelijk van hen. Zonder dat je het doorhebt.
Zelden zullen ze een sterk persoon uitzoeken. Ze zoeken pleasers. Ben je te sterk, zijn ze ook zo weer er van door.
Ik heb zelf helaas zo'n destructieve relatie achter de rug en herken de narcisten inmiddels in mijn omgeving.... en de pleaser die ik ben is een groot nadeel. Want ze slaan ook gewoon hun tentakels uit naar deze pleasers! Ze worden door hen als zwak gezien.Onlangs weer zo. Alleen deze keer herkende ik de narcist. Een verschil, ik ben niet meer zwak.....daar vergiste deze zich in! BAM daar was die muur! Keihard liep deze persoon er tegenaan. Blauwe neus, zeg ik je ;)
Et voila.....een mooie overwinning voor mezelf. Een vleugje trots, dat ik me deze keer niet liet kisten, maar direct de deur dichtgooide.
En toch blijft de pijn aanwezig...en wordt deze ook weer extra aangewakkerd op moment dat je weer in aanraking komt met iemand die heel veel trekken hiervan heeft. Het zal me ongetwijfeld altijd achtervolgen. Maar die pijn hoort inmiddels ook gewoon bij mij. In plaats van er van weg willen lopen, heb ik het omarmd.
End of this blog.
Comments